- تباه چشم(تَ چَ)
آنکه چشم او تباه شده بعلت. ادوش. دوشاء. رجوع به تباه و ادوش و دوشاء شود
معنی تباه چشم - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بِ لَ / لِ یِ چَ / چِ)
لغت نامه دهخدا
دانۀ سفید یا سرخی که بر ظاهر چشم پدید آید و در تداول عامه آن را تورک گویند
(تِ نَ / نِ چَ / چِ)
لغت نامه دهخدا
حریص. آزمند:
تشنه چشم افتاده است آیینۀ اسکندری
ورنه آب زندگانی دل سیاهی بیش نیست.
صائب (از آنندراج)
تشنه چشم افتاده است آیینۀ اسکندری
ورنه آب زندگانی دل سیاهی بیش نیست.
صائب (از آنندراج)
(شَ / شِ یِ چَ / چِ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از نگاه به افراط به جانب محبوب. (آنندراج). نگاه زیاد از حد به جانب مطلوب. (ناظم الاطباء). نگاه به افراط به جانب معشوق یا مطلوب. (فرهنگ رشیدی) :
نگه می کرد ماه از گوشۀ چشم
دلش برمی نگشت از توشۀ چشم.
امیرخسرو (از فرهنگ رشیدی)
نگه می کرد ماه از گوشۀ چشم
دلش برمی نگشت از توشۀ چشم.
امیرخسرو (از فرهنگ رشیدی)
(رَ / رِ چَ / چِ)
لغت نامه دهخدا
کور. نابینا. (از فهرست ولف) :
ز لشکر دو بهره شده تیره چشم
سر نامداران ازو پر ز خشم.
(شاهنامۀ فردوسی چ بروخیم ج 2 ص 329).
اشعار پند و مدح بسی گفته است
آن تیره چشم شاعر روشن بین.
ناصرخسرو
ز لشکر دو بهره شده تیره چشم
سر نامداران ازو پر ز خشم.
(شاهنامۀ فردوسی چ بروخیم ج 2 ص 329).
اشعار پند و مدح بسی گفته است
آن تیره چشم شاعر روشن بین.
ناصرخسرو
